پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

دختر پرده را کنار می‌زند و توی قاب در می‌ایستد. پرده قرمز روی دیوار یکدست خاکی، مثل دریچه‌ای است که شاید ورود به خانه‌ای رنگی را نوید می‌دهد. در خانه «احمد خان» اما خبری از رنگ نیست. یک لایه غلیظ تاریکی اسباب و وسایل مختصر خانه را پوشانده، جایی که احمدخان با 5 دخترش در آن زندگی می‌کند. 8 تا بچه دارد، 6 دختر و 2 پسر. 3تا بچه کوچک با مادرشان به شهر رفته‌اند و بقیه پیش پدر مانده‌اند. بزرگترین دختر فائزه 13 ساله است و کوچک‌ترین، نازنین 7 ساله. روی دیوار خانه کناری، دریچه یا دری دیده نمی‌شود، مسدود است. می‌گویند در خانه‌شان را گِل گرفته‌اند و رفته‌اند. دقیق‌تر که نگاه می‌کنم، آثار دری را می‌بینم که با آجر و گل مسدود شده، انگار نه انگار که اصلاً دری وجود داشته. پیش‌از رسیدن به روستای «ملادادی» هم این اصطلاح را شنیده بودم: «گل گرفتن درِ خانه».